Podział fizyczno-geograficzny
Zgodnie z podziałem fizyczno-geograficznym Polski J. Kondrackiego powiat białogardzki znajduje się w prowincji Niżu Środkowoeuropejskiego, jego dwóch podprowincji: Pobrzeża Południowobałtyckiego i Pojezierza Południowobałtyckiego. W obrębie Pobrzeża obszar powiatu znajduje się w makroregionie Pobrzeże Koszalińskie (313.4) i dwóch jego mezoregionach: Równina Białogardzka (313.42) i Równina Gryficka (313.33). Natomiast w obrębie Pojezierza powiat należy do makroregionu Pojezierza Zachodniopomorskie (314.4) i dwóch jego mezoregionów: Pojezierze Drawskie (314.45) i Wysoczyzna Łobeska (314.44).
Równina Białogardzka (313.42) stanowi największą, środkową część powiatu. Jest to lekko falista równina dennomorenowa, poprzecinana dolinami Parsęty i jej prawych dopływów, wznosząca się od kilkunastu m n.p.m. w strefie przymorskiej do 40-50 m n.p.m. w głębi lądu. Rozciąga się ona od wybrzeży Bałtyku, oddzielona od niego wąskim pasem Pobrzeża Słowińskiego na północy, po źródłowy obszar Parsęty na południu. Od zachodu granicę z Równiną Gryficką stanowi Dolina Parsęty, natomiast od wschodu pasmo wzgórz glacitektonicznych koło Koszalina (Krzyżanka 136 m n.p.m.). Najwyższym wzniesieniem Równiny Białogardzkiej jest położone kilka kilometrów na południowy-wschód od Białogardu wzgórze Niwka – 88 m n.p.m.
Równina Gryficka (313.33) stanowi zachodnią część powiatu do miejscowości Lubiechowo, Kozia Góra, Nasutowo, Łęczno, Gruszewo. Jest to falista wysoczyzna morenowa, rozczłonkowana przez doliny rzeczne pochodzenia polodowcowego. Rzędna terenu wynosi 40-50 m n.p.m. i jedynie na zachód od Gryfic osiąga 75 m n.p.m. (wzgórze kemowe Bukowiec).
Pojezierze Drawskie (314.45) stanowi południowo-wschodnią część powiatu, od linii Zaspy Wielkie – Motarzyn. Jest to obszar o zróżnicowanej rzeźbie młodoglacjalnej, uwarunkowanej stagnacją czoła lądolodu północnopolskiego na linii fazy pomorskiej, wykształceniem się ciągów czołowomorenowych, falistych równin morenowych i sandrów, rynien subglacjalnych o znacznych rozmiarach, obszarów zastoiskowych oraz licznych i rozległych zagłębień po martwym lodzie. Zagłębienia - rynny subglacjalne i wytopiska po martwym lodzie zajmują liczne jeziora, z których największymi są Drawsko (drugie pod względem głębokości w Polsce – 80 m), Dołgie, Ciemino, Komorze, Lubie, Lubicko Wielkie, Siecino, Pile. Wysokości terenu przekraczają 200 m – najwyższe wzniesienie, Wola Góra koło Połczyna Zdroju osiąga 219 m n.p.m.
Wysoczyzna Łobeska (314.44) swym zasięgiem obejmuje jedynie niewielkie fragmenty powiatu w okolicach Starego Dębna i Podwilcza. Jednostka ta jest wysoczyzną morenową poprzecinaną głębokimi rynnami subglacjalnymi zajętymi przez Regę i jej dopływy. Wzniesienia przekraczają 100 m n.p.m.